Peter Hellemons Lucid Dream, no 1. Flora (2010)

> Peter Hellemons | Search for a much bigger Flora

Tekst: Diana Wind

De serie start met een wandkleed waarop Flora staat afgebeeld. Het is een indringende foto waarin de essentie van Flora is vastgelegd. Haar heldere blauwe ogen springen samen met de in bedwang gehouden bos rode haren uit het doek. Haar bleke huid met sproeten laten haar mooie ogen nog beter uitkomen en haar lippen laten een archaïsche glimlach zien. Ze heeft de klassieke schoonheid van de Venus van Botticelli. Flora’s ogen spreken boekdelen. Je ziet een tiener met een wijze en doordringende blik. Het is geen foto maar een wandkleed dat met grote zorgvuldigheid is geweven in het TextielMuseum in Tilburg, waar in nauwe samenwerking tussen Peter Hellemons en de deskundigen in het museum gekozen is voor een kleurenpalet die die doordringendheid van Flora’s blik nog beter tot zijn recht laat komen. Omdat het werk uit stof bestaat, wordt de afstand tussen Flora en de beschouwer bijna opgeheven. De afbeelding van Flora is aanraakbaar en aaibaar geworden. Haar open blik en de stoffelijkheid van het werk nodigen je uit om een stil gesprek met haar te voeren.

Maar dit werk is vooral hoe de vader zijn dochter ziet. Hij heeft de oorspronkelijke foto gemaakt; zij kijkt haar vader aan. Die blik is primair voor hem bedoeld. Zij spreekt met die ogen tegen haar vader, een blik die hij als beste kan lezen. Het is dus tegelijkertijd een heel intiem werk en, juist door de open blik, een klassiek en universeel portret.