English
Over de tentoonstelling
Foto’s zijn bevroren momenten, die ergens in de wereld op een bepaald moment zijn vastgelegd. In dat proces is de fotograaf geen passieve registrator, daarentegen kiest hij of zij actief waar de lens op wordt gericht. Zo geldt dit ook voor Marieke van der Velden en Boudewijn Bollmann. Beiden stellen de algemene beeldvorming bij door niet zozeer dat ene nieuwswaardige moment vast te leggen, maar de aandacht te verschuiven naar het portretteren van het alledaagse leven van de mensen die er invloed van ondervinden.
Zo worden onder meer foto’s getoond uit de gelaagde serie Oumar’s reis. Boudewijn Bollmann ontmoette Oumar (oorspronkelijk afkomstig uit Guinee) tijdens zijn verblijf in de Vluchtkerk te Amsterdam. Op integere wijze fotografeerde Bollmann zijn verblijf aldaar en gedurende de daaropvolgende zwerftocht door Nederland. Hij documenteert het leven van Oumar momenteel meer dan twee jaar lang, waarbij hij zijn camera richt op zowel zijn strijd voor een menswaardig bestaan als zijn dagelijkse routines. Nog altijd onderhouden zij contact. Oumar zelf mag inmiddels in Nederland verblijven en is na vijf jaar herenigd met zijn kinderen. Hij was opgelucht dat zij Guinee op tijd konden verlaten, nog voor de Ebola-uitbraak. Vriendschap en broederschap is wat zowel in deze serie, als in het overige werk van Bollmann, voortdurend terugkeert.
Eveneens richt Marieke van der Velden zich op de documentatie van het gewone leven op ongewone plekken. Zo worden onder meer een aantal portretten getoond, die zij maakte in Afghanistan. In 2012 vertrok zij naar de dynamische stad Kabul, waar ze de bewoners vroeg naar hun favoriete plek in de stad. Dit resulteerde in een scala aan portretten en bijzondere verhalen, waaronder haar ontmoeting met Nilofar. Tijdens een bombardement van de Taliban kreeg zij een granaatscherf in haar rug, waardoor zij verlamd raakte. Inmiddels is zij onderdeel van het rolstoelbasketbalteam voor vrouwen en studeert Rechten.
De titel van de tentoonstelling verwijst naar de benaderingswijze van deze fotografen: Beide brengen maatschappelijke vraagstukken onder de aandacht middels persoonlijke verhalen. Karakteristiek voor hun werkwijze is dat ze zo min mogelijk proberen te (ver)oordelen. Bovenal tonen de portretten dan ook dat er een scala aan waarheden besloten liggen in de veelal complexe kwesties. Marieke van der Velden verwoordt treffend:
“Deze persoonlijke verhalen lijken onbelangrijk in het omvangrijke schouwspel van de wereldpolitiek, maar ik geloof dat zij dat wel zijn. Ze geven ons herkenning dat we mens zijn en voorkomen dat we denken in tegenstellingen.”
Boudewijn Bollmann (1983) woont en werkt in Rotterdam. Hij fotografeert voor onder meer Vrij Nederland en NRC Next. Parallel aan de tentoonstelling bij Bergarde worden zijn foto’s tentoongesteld in het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam.
Marieke van der Velden (1974) woont en werkt in Amsterdam. Haar foto’s zijn zowel nationaal als internationaal veelvuldig gepubliceerd. Voor haar fotoserie A Monday in Kabul ontving zij de Zilveren Camera 2013. In 2014 werd Marieke opnieuw genomineerd in de categorie ‘Buitenland Serie’.
